Թրամփը Ռուսաստանի հետ վերջնագրի խաղ է խաղում. 50 օ՞ր, թե՞ 10՝ սոցիալական ցանցերում գրել է ՌԴ Անվտանգության խորհրդի փոխնախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը։ «Նա պետք է հիշի երկու բան. 1. Ռուսաստանը Իսրայել կամ նույնիսկ Իրան չէ։ 2. Յուրաքանչյուր նոր վերջնագիր սպառնալիք է և քայլ դեպի պատերազմ։ Ոչ թե Ռուսաստանի և ՈՒկրաինայի միջև, այլ՝ իր սեփական երկրի հետ»,- սպառնացել է Մեդվեդևը:               
 

«Մենք բավականին վայրենի ենք մնում, թեև համարվում ենք ավանդության հետևորդներ»

«Մենք բավականին վայրենի ենք մնում, թեև համարվում ենք ավանդության հետևորդներ»
02.10.2013 | 16:21

Այսօր «ՈՒրբաթ» մամուլի ակումբում, խոսելով «Համաներման սոցիալ-հասարակական հետևանքները» թեմայի շուրջ, «Սոցիոմետր» սոցիոլոգիական կենտրոնի ղեկավար ԱՀԱՐՈՆ ԱԴԻԲԵԿՅԱՆԸ փորձեց ներկայացնել, թե ինչ բան է պատիժը, ինչպես և որքանով է այն կատարում իր ֆունկցիաները:

«Դա փոխհատուցում է, վրիժառություն կամ բարոյական ինչ-որ բան ստանալու միջոց: Մարդու կյանքը դիտվում է գերագույն արժեք և, որպես պատժամիջոց, փաստորեն, սահմանափակվում է նրա ազատությունը: Քանի որ օրենսդրական սահմանափակումները տարբեր երկրներում տարբեր են, և կան երկրներ, որտեղ սահմանվում է նույնիսկ 200 տարվա ազատազրկում, պետք է հասկանալ, որ մարդ ապրում է միջինը 70-80 տարի, և ինչ միտք ունի 200 տարի ազատազրկում տալ, անհասկանալի է: Դա նշանակում է, որ դատական համակարգերը ռացիոնալ չեն, կյանքից բավական հեռու են, առաջնորդվում են որոշ սկզբունքներով` դիմելով նման արտառոց քայլերի: Հազարավոր դեպքեր կան, երբ մարդասպանը մնում է ազատության մեջ, իսկ նա, ով չի կարողացել ապացուցել իր ալիբին, գնացել է դատապարտման, ենթարկվել մահապատժի և այլն»,- ասաց նա` ընդգծելով, որ պատիժն ունի պայմանական նշանակություն հենց հանցագործություն չկատարողների համար, ոչ թե կատարողների:
Ադիբեկյանի խոսքով, համաներման նպատակներից մեկը իրավական համակարգերի իրավահարաբերությունը հարթելն է:
«Օրենքի գերակայությունը չի նշանակում, որ օրենքը բացարձակ է, որովհետև օրենքն իր ներսում անկատար է»,- նշեց սոցիոլոգը և հավելեց, որ այդ անկատարությունը շտկելու մենաշնորհը տրված է երկրի առաջին դեմքին` նախագահին, ով պետք է այն օգտագործի ինչպես հարկն է:
«Եթե մենք հրաժարվում ենք նման բանից, ուրեմն հետ ենք գալիս բարբարոսության ժամանակաշրջան, որտեղ տիրում է «ատամն ընդ ատաման» սկզբունքը… Մենք բավականին վայրենի ենք մնում, թեև համարվում ենք ավանդության հետևորդներ»:


Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1870

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ